Elif Dedim Yaradan Aşkına Yanan Çöldün

ırmakları yutsa da kanar mı dersin yare
nutkun olacak dosta baş başa yüreğinde
salkımsöğüt dalına tutunmuş cırmakları
gereğinde dolacak değinip geçerken bak

yelinde yel zorlarken suya düşünce gölge
çetrefilinden baktın hay dediğin soğukluk
bölge mordan uzaksın tasa etmesen gerek
yaprak saracak sandım asmanın efilinden

bir bulut kaynıyorsa özün yangınlarından
eceden değer sevgin tacın uzaktan parlar
dağılmadan görseydin uykusundaki kibir
harlar yüzünden kara geceye doluşundan

bu güzel yurda korkum alçaklara çiğnetme
özünden kaynayınca ırmak olur akar kan
zannetme sana baki böyle sürer saltanat
nedenine dolmadan sakınma ha gözünden

akşama sefandan coş gülgülü gülüşünden
yaz bahar kokusuna yalazlanır gamzeden
gönlüm alınca sabah hoş vefadan okşama
gözeden fışkırır ter yas evinden buruldum

ozan efem kininden ulusumun bağından
böldün bölündü derken el değiştiriyorken
çağından uzak yaşar erki elinden tutan
elif dedim yaradan aşkına yanan çöldün
231011denizligülceçaprazlama