Önsöz ile sonsöz arası olup biten herşey yani bir kitap kadar bütün yaşam hükmüm.Masal olsa mutlu sonla biteceğini kesin olarak söyleyebilirdim.Belirsizlik her zaman olayların sürekliliğini getirir.İnişli çıkışlı atan bir kalp grafiği gibi evren beni nasıl kurguladı yaşayıp görüp yazıcağım. Taki o inişli çıkışlı çizgi düz çizgi olana kadar..Ben var bir benden gayrı elim kalme değilde divite gidiyor, klavye değilde mürekkep haz veriyor.Kan gibi akışkan olduğundandır belki bu kadar çekiciliği.Hangi duygularla yazdığımı bilsem bu konumda olamazdım ...
Ağır ağır yazacaksın
İncitmeden kelimeleri
Kovalamadan cümleleri
Soğutmadan yüreği
Yanaklara mendil ediceksin omuzu
Debisi yüksek bir ırmak olacak yüz
Kader sinen de bekleyemem ki
İki çift lafımı söyleyemem ki
Çok yordun beni kalkıp da gidemem ki
Derman kalmadı ölüme direnemem ki
İnandım yalanına
Ben bu kalemi hep dik tutmayı öğrenmişim
Alışkanlık ötesi bir tutuş bu
Salaş tutup resim çizemem mesela
Yazı yazmaya meyilli ruhum
Acı çekmeye hasret yüreğim
Ağrımaya mahkum başım
Sessizliği iple çekerken
Buram buram yalnızlık her dem
Sordum hep bu yürek yoksunluğu neden
Yoksa bu kalanlar bitmiş tükenmişliğimde mi senden
Kalemim yastığım kağıdım yorganım olmuş
Aynı sevdanın yürekleri
farklı yolların yolcuları
Ey! bu dünyanın sevdâsede hayatları
Var mıdır gönlü gül açan
Var mıdır yüreği gonca olan
Goncasında bir damla yaş
Yüreğim büyüyor;
eşsiz ve sessiz bir anda durmadan hem de
Zihnim zayıflıyor;
düşünceler kelimeler yakıyor nöronlarımı..
Her bir uzvum şiir olmuş
Her bir noktam okunmayan tozlu bir roman
Siyah ve derin yani gözlerin
Yakar insanı yürekteki sözlerin
Yanmak ateşe mahsus değil ki güzelim
Yok mu bu sana sonsuz özlemin
Yol yordam bilmiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!