Depremden
Altmış beş saat sonra
Elif bebek ışık gördü /gülümsedi
İzmir'in dağları çiçek açtı yeniden / Hem de Kasımda
Çürük bir apartmanın içinden
Bir sandalye kenarı, bir derin uyku
Elif bebek günler sonra duydu
Köpeklerin burnu, hayatın sesini
Kendisine kadar uzanan bu risk raporu da ne ki
Ölüm soğuk,
Yaşamak da gün ışığı olmalı
O yıkıntıların içinde umutlarla,
Kırlarda koşan atlarla avundu
Elifcik sevinçle, milyonların elinde / Hayata
İşte böyle yeniden tutundu
Sedat Demirkaya
/Denize Atılan Mektuplar
Kayıt Tarihi : 3.11.2020 00:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İzmir'de deprem ve enkaz altından uzanan bir bebek eli tuttu itfaiye erinin parmağını..
Ben de tam tersine nefret dili kullanarak yorum yapanları kınamak için * NERDE KALDI İNSAN OLMANIN FARKI * diye önceki gün yazmak zorunda kaldım. Aslında her insan sizin gibi insancıl duygular beslemeli, tebrikler.
Sonsuz selam ve saygılar sunarım.
TÜM YORUMLAR (1)