Her taraf şeyhlerle doldu.
Müridliği begenen yok.
Öyle bir zamana geldik;
Karıştı sıyahla, ak....
Elif, beyi bilmeyenler,
Şeyhliğini ilan etti..
Sahte şeyhlerden her biri:
Çıkar için köşe kaptı....
İşleri dini ticaret.
İman alıp ve satarlar.
İstedikleri müride,
Cennete bilet keserler..
Farzlar, vacipler yapılmaz.
Sünnetlere hiç uyulmaz.
Sorsanız karınca ezmez.
Bunlar gerçek şeyh olamaz.
Madde sevgisi çok fazla.
Bu şeyhlerin çoğu hasta.
Girmişler kuru yarışa.
Dini çevirmişler kuşa....
Ekserisi bid’at ehli,
El ve etek öptürürler.
Hep dini alet ederek,
Kasa, kese doldururlar.
Sorsanız hizmet ederler,
Maksatları yuro, dolar.
Yok bunlarda utunma, ar.
Hep yalancı eşkıyalar...
Gerçek şeyhlere sözüm yok.
Onlara hurmetim sonsuz.
Gerçek şeyhlerin gayesi:
Dini yaşamak ivazsız....
12.11.2010
Ali SandıkçıoğluKayıt Tarihi : 19.12.2015 20:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!