Bir telefonla başlayan aşk Şara’yı yollara düşürmüştü. Gidiyordu… Nereye, ne için, kim için gidiyordu? Bunu oda bilmiyordu. Yüreğinin götürdüğü yerin efsanevi bir aşkın yaşandığı yer olacağını nerden bilecekti.
Hiç uyumamıştı otobüste, bitkindi ama heyecanlı. Uykusuzdu gözlerini kapatmamak için tutuyordu kendini. Güzel bir Doğu Anadolu şehrine ayak basmıştı. Ve o sese yaklaştığının farkındaydı. Dolmuşun hareket saati gelinceye kadar bakındı etrafına… Yabancıydı bu yere… Suskundu ve yorgun…
Tiz bir ses yükseldi…
“Hozat yolcuları kalmasın…”
Bir anda irkildi Şara… Ve oturdu bulduğu ilk boş koltuğa. Hareket ettiklerinde önce dolmuşun içindekileri süzdü. İnsanları dinliyordu. Çantasından defterini çıkarıp yazmaya başladı. Yazdı yazdı… Kafasını kaldırdığında büyük bir su birikintisi gördü, balıkçı tekneleri, kuş çığlıkları… Şaşkındı, burası Keban Barajı olmalıydı. Feribot kalkmak üzereydi. Karşıya geçilecek ve yola devam edilecekti. Dolmuş feribotun üzerindeydi. İnsanların tuhaf bakışlarından rahatsız olmuştu, hava soğuktu. Doğayla baş başa kalmak onu rahatlatacak, bu havayı teneffüs etmek belki uykusunu açacaktı. Çıktı dışarıya, köpük köpük dalgalara doğru salladı uzun hırçın saçlarını. Kıyıya yaklaşmıştı feribot, hareket saati gelmişti. Huzurluydu, sessizce oturdu koltuğuna, başını cama yasladı, gözlerini kapattı, derin bir uykuya daldı.
Uyandığında hava kararmıştı. Camdan dışarı baktı. Yollar çamur, etraf kar kütleleriyle doluydu.”Benim bu soğuk, bu çirkin yerde ne işim var? ”dedi kendi kendine. Yine aynı tiz ses yükseldi:
Öyle geç kaldın ki bana
Öyle derinlerde çocuksu
Hayallerimle baş başayım şimdi
Sense uzak kentlerin
Küçük kasabalarında bensizliği yaşıyorsun
Ellerini kim tutuyor şimdi
Adının başına hiçbir sıfat koyamıyorum.
Hiç bir sıfat yakışmıyor adına...
Sensiz geçirdiğim her dakika kederleniyor.
Kendimi boşlukta bir yıldız gibi hissediyorum…
Yüzüne söyleyemediğim sözcükler
şimdi boğazıma bir kere daha düğümleniyor.
Nefesim kesiliyor
Bir yanım eksik yürüyorum
Şimdi yağmur daha derin denizden
Biliyorum…
Bir dağ yamacında dinlenip
Nereye gitsem
Bir hüzün kaplar içimi.
Dönüşümü düşünürüm
Daha bu antik kenti terketmeden
Ucuz hayatlarda cebelleşmedim
Hiç bir zaman ben.
Her zor günün kolayını kovalayacağım,
Sonsuzluğa sensiz ve sessizce uzanacağım
Gülümsemeyi unutmayacağım şeytan istemese bile
Kırmızı boyalarla her sokak köşesine yazacağım mavi diye…
Suskunluğuma yenik düşmeyeceğim bu defa
Ne güzel seni görebilmek seni
Ne güzel seni duymak
Sana dokunmayı hayal etmek belki…
Ne güzel varlığını yaşamak…
Ne güzel bir günü seninle paylaşmak
Hayat bize mutlu olma sansi vermediginde bile
Gulumsemeyi bildik,insanlar mutlu olsun diye.
Ne kaybettik yipranmis yaslardan baska?
Akitilan binlerce metrekup gozyasindan baska
Yuzumuzde beliren onlarca cizgiden baska
Birbirimizden baska ne kaybettik
Seni yaşamanın boşluğunda arıyorum kendi benliğimi.
Yine yokluğuna gebe kaldım
Kaç ay sonra bebeğimizi kucağıma alacağım
Habersizce nefes alıyorum.
Elma yiyorum yine senin tadın var
Bebeğimizde elma gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!