Hayat ne kadar zorsun yine,
Zorluyorsun yorgun bedenimi.
Kırık dökük harabe duvarları;
Sıvar gibi.
Bitkin düşüncelere hasreti sorup,
Kısmet kelimesini ateşe atıp ,
Ne kaldı ki bahara ;
Hani şu yüzümüz günlük güneşlik,
İçimiz bahar bahçe çiçek açmış hali..
Sahi, nerede kaldı ?
Bitecek mi esareti kasvetin
İçimizden.
Sevemedi nisanı;
Ne mavisi vardı,
Ne yeşili,sarısı..
Solmuştu renkler.
Kar yağmıştı belkide,
Çiçek açacak bahçelerine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!