Elif Aşkından Öldöm Şiiri - Hüseyin Turhal

Yârim diye yandım, eridim bittim,
Aklımı başımdan, aşk ile yittim,
Her nefeste adını andım ey canım,
Elif’in uğruna ben candan geçtim.

Boyu benzer serviye, endamı nazik,
Gözleri âhû misal, yüreği temiz,
Kirpiği ok olmuş, sineme batmış,
Aşk oduyla yandım, düştüm çaresiz.

Sazımın telinde Elif inler de,
Derdimi divana, dağa söyler de,
Bülbül figan eder gonca gülüne,
Benim yârim gül ki, canım ister de.

Ne tabip anladı ne de bir hekim,
Bu derdin devası bir tek o canım,
Aşkından kavruldum, tenim tükendi,
Elif’siz dünyada yoktur dermanım.

TURHAL der ki, yârin yolu görünmez,
Vuslatın hayali gönülden silinmez,
O nazlı bakışa canlar kurbanım,
Elif'in aşkından öldüm, bilinmez.