Seni dalgalara sordum gece yarısı.
Dolaştım kıyılarında.
Martıları dinledim bir gece boyu
Seni görmek istedim belkide.
Gözlerim kapanmayacaktı sensiz.
Ve gündüzler benim için hiç olmayacaktı.
Bu sabah sanki ilk kez güneşi görerek uyandım.
Biliyordum bir sabah geleceğini.
Hep bunun umuduyla açtım gözlerimi hayata.
Senin gibi inandım sevgiye,
Bekle deyişine inanadığım gibi.
Bana umut olacak yarınları, senin ellerinle tutmak istedim.
Ne kadar oldu anmayalı seni,
Ruhuna tutunmayalı ruhum ne kadar zaman geçti.
O kadar zalim mi ki dünya sensizlik için beni seçti,
VE ben ÖZLEDİM SENİ SEVGİLİ...
Sensizsem ölüm gelsin ruhuma artık,
Yaşadığım hayatın tam içindeymiş karanlığım
Kopkoyu bir zindana benzeyen yüreğimde kapatmışım seni.
Derinlerdeki çırpınışlarını duyamamışım.
Gitmek isterken sen, kilit vurmuşum üst üste
Yaşatmaya çalıştığım aşkımı daha da öldürmüşüm..
Ertesi günü şimdi sensizliğimin,
Sevdanın kara dumanları çökmüştü üstüme,
Sensizliğin en acı hatırası budur işte.
Köşe başından gelen ayrılık
Ve kapıya vuruyor şimdi.
Yüreğim kabul etmesede içeri geliyor artık.
Geriye baktım gözleri kapalı
Ardımda elinde bir gülle
Geliyordu..
Sessizce yaklaştı,
Ellerimden tuttu fısıltıyla,
Ağlıyordu.
Yanımdayken suskunda olsak
Gözlerin hayatım olurdu benim.
Bütün benliğinle güneşim olurdun.
Ve yüzündeki bir tebessümle,
Benim hayatımı alırdın.
Yanlızlığın kuytu bir köşesindeyim,
Kaybolmuşum.
Kimbilir neredeyim.
Kimbilir neredesin.
Yanlızlık sarmış dört bir yanımı,
Yanlızlığın sarmış.
Sensizlik bu kadar derinken bedenimde,
Seni uzaktan seyredebilmek canımı acıtıyor.
Oysa sadece bir adım yakındayım sana.
Elimi uzatsam dokunacağım,
Ama yapamıyorum işte...
Seni ne kadar sevsemde
Şimdi uzaktasın bana.
Yanımda değilsin ki…
Her yöne baktığımda gözlerin aklımda,
İçimi ısıtan o bakışların.
Ve bir ilk baharda, tepedeki yürüyüşümüzü hatırlıyorum.
Sana ilk kez dokunmuştum o gün.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!