Gün elif ananın kağnısı gibi yavaş ilerliyor sana ulaşmaya çabalarken tôkezliyorum ôzlemin ellerimi kanatıyor, güneş buluta girdi karardı dünyam gôzlerin bir çift inci yolumu aydınlatıyor, uyumak istiyorum düşlerime giriyorsun hayallerimin duvarlarını parçalayıp odama doluyorsun bir kapı aralanıyor kulpsuz sapsız hasretine doğru, yürüyorum yaklaştıkça kayboluyorsun.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta