Elif Aktan Şiirleri - Şair Elif Aktan

Bal gözlüm bir tanem, canım sın benim,
Sorarım ben sana,senin neyinim?
Kalbimin aynası,balım sın benim,
Sorarım ben sana,senin neyinim?

Sen benim helalim,alın yazımsın,

Unutmak istesem de,anılar hep peşim de,
Doğruyu arar oldum,acı sevdan döşüm de,
Akmaya hazır yaşlar,her sahte gülüşüm de,
Gidişin acıtmıyor,sensizlik bana koyan...

Gözlerin çok yalancı,nasıl sevdam akardı,

Seni tanıdakça ben,bazen kendim bulurum,
Yüreğin yaralanmış,üzülmen den korkarım..
Düşünürsen derin den,sana yoldaş olurum,
Ürkerim kıyamam ben,üzülmen den korkarım...

Farkındayım canımsın,sen de sevgiye açsın,

İnsan nefessiz, nasıl yaşasın ki?
Sen benim nefesim,tek özelim sin...
Hasretin yalnız,nasıl taşısın ki?
Sen benim hasretim,tek özelim sin....

Güneşin doğuşu, yanın da güzel,

Zor geçen çocukluğun, ihanet gören yürek,
Acımadan vurmuşlar,kıymışlar sana canım...
İntikamı öğrenmiş,nefretin ise kürek,
Acımadan vurmuşlar,kıymışlar sana canım...

Kader kötü ağını,altı yaşında örmüş,

Benim sevdam delidir,benzemez bir canlıya,
Deli sevdam hasretim,iste ömrüm senindir...
Duyduğum saygı başka,bunu alem anlıya,
Deli sevdam hasretim,iste ömrüm senindir...

Yüreğime işledim,ilmik ilmik ismini,

Şiirler de küstü bak,şair gibi aleme,
Mısralar ağlıyor hep,yas tutuyor halime,
Oysa umudu can dın, bıraktığın yarine,
Beni sensiz bırakma,inan yokluğun zindan...

Yılda bir kez görsem de, razıyım inan canım,

Beni yapayalnız,bırakıp gittin,
Sen gittin bebeğim,istanbul bomboş...
Gözlerim kapayıp, hayale ittin,
Sen gittin bebeğim,istanbul bomboş...

Günleri saydıkça,aklım yitir dim,

Sabırsızca beklerken,kavuşacağım günü,
Kursağım da kaldı bak, bedenim sardı hüznü,
Bir kaç damla yaş indi anınca senli dünü,
Umudumu yitirmem,Boyun büker beklerim...

Sabır denen hırkayı,her zaman ben giyerim,

Sana kaç kez söyledim, son söz artık senindi,
Bensizliği sen seçtin,bana düşen gitmekti...
Anılar kırık dökük,yanmış yürek benimdi,
Bensizliği sen seçtin,bana düşen gitmekti...

Yazıma boyun eğdim,sabır anıtı diktim,