Elif Şiiri - Kader Bekmezci

Elif’ime... Varlığına teşekkürle...

Elif! Gönlümün aynası... Yüreği hüzün deryâsı... Oncası içinden seçilen sır... Elif, ömrümün yazgısı...

Elif, baş... Elif, aşk... Elif, dosta tarif... Elif, can... Elif, CANSUyu... Cana derman Elif... Elif, misâl... Elif, meâl... KADERde mânâ Elif...

Elif, en sâdesi nakışların... Lâkin her ilmeği en acısı yakarışların... Elif, bir... Elif, tek... Elif, ıssız... Velhasıl; için için yansa da bir yandan, bir yandan kalbi kararsız...

Tatlının üzerine orta şekerli kahve, kahvenin telvesinde niyet Elif... Paylaşılan acılara dökülen gözyaşı, gözyaşının ardından gelen tebessüm Elif... Elif, umuda yeniden yelken açış... Elif, hayata bağlanış... Elif, susuş... Elif, haykırış... Elif, sevgiye emek emek varış... Elif, hoş gelenleri beraber karşılayış... Elif, gidenlerin ardından birlikte el sallayış...

Elif, asî... Elif, uysal... Elif, asil... Onca eğriliğine inatla dünyanın, Elif doğruluğa kefil...

Elif, zarâfet... Elif, merhamet... Elif, çâre... Bütün dikenlerine rağmen, Elif güllere divâne...

Elif, en güzeli sedâların... Sevdâların âhı Elif... Gayretten önceki niyet, niyetin içindeki gayret Elif...

Elif, varlığın tecellisi... Çokluktaki yalnızlık Elif...Başta Elif, ortada Elif, sonda Elif, Elif hep Elif, her yerde Elif, her zaman Elif... Eğilmeden, bükülmeden, dimdik ayakta kalmak Elif...

-Kader-