Elif Şiiri - Bilal Karaman

Hasretin bağrımda sönmez yanardağ
Ateşler ben gibi yanmıyor Elif
Gözlerimden akan sanki kızgın lav
Terk edip tenimi sönmüyor Elif

Âlemde yetişir bin türlü çiçek
Mevla’dan diledim, bir mutlu dilek
Diyorlar ki gönül uçan kelebek
Senden başkasına konmuyor Elif

Öyle sevmişim ki yürekten özden
Aklım vazgeçiyor tanıdık yüzden
Gönül istiyor ki sarılsın tezden
Hasretin bayrağı inmiyor Elif

Kar boran büründü engelim dağlar
Bulutlar bir oldu aşkıma ağlar
Düşerek ses verir, sesime çığlar
Dört yanım fırtına dinmiyor Elif

Yokluğun isyanım feryadım ahım
Affetsin kulunu büyük Allah’ım
Yaşayan ölüyüm terk etti ruhum
Sen yokken bedene dönmüyor Elif

Anılar canlanır gözümde tüter
Sevip ayrı kalmak ölümden beter
Bilal can aşkının yolunda yiter
Sır olan kimseye denmiyor Elif