Elif Şiiri - Hülya Sancak

Uçurtmamı kaybettim öğretmenim,
Uçurtmamı..
Beni göğe çıkaran, maviye kavuşturan,
Hardal sarısı uçurtmamı..
Ne de güzel yakışırdı elime bir görsen,
Öyle ipini dolardım defalarca
Korkardım beni bırakıp gitmesinden..

Ama uçup gitti yine de,
Uçup gitti sanki öğretmenim umutlarım da onunla birlikte.
8 yaş heyecanlarım da gitti sanki.
Ayaklarım toprağa değdi öğretmenim,
Taşa değdi.
Gerçek dediğin kanatlarımın takıldığı ağaçlar mıydı öğretmenim?
Uçurtmam hayal miydi?
Gerçek dediğin neydi öğretmenim, neydi?
Saatler boyu anlattığın neydi hayat diye?
Uçurtmamı düşünüyordum, dinleyemedim öğretmenim
Senin gerçekliğin benim uçurtmalarımı alır mıydı koynuna?

Ya hayat sensin anlattığın değilse öğretmenim.
Ya benim bahçem yeşil değil, hardal sarısı ise.
Ve toprağımda gül yerine dağ menekşeleri yetişiyorsa,
Yine de anlar mısın beni?
Alır mısın koynuna gerçekliğinin?
Tüm saçma hayallerime rağmen.
Kızma öğretmenim, gücenme bana sakın.
Anladım anlattıklarını ama
Benim anlatamadıklarım var daha...
Onları hiç dinleyemedin,
Kim bilir belki bir an çocuk olsan,
Hani bir oyun arasında dertleşirdim belki seninle..
Babamın sinir hastası olduğunu,
Onun için çok üzüldüğümü de anlatırdım sana.
Diş fırçam olmadığı için dişlerimi fırçalayamadığımı da söylerdim belki
Et yersem büyürmüşüm, her gün en az bir yumurta.
Bulsam hiç affeder miyim öğretmenim,
Ama nerde?

Ah öğretmenim ah!
8 yaş sendromu var mı öğretmenim?
Varsa ben onu yaşıyorum, geçer o zaman,
Ya yoksa!
Ah öğretmenim ah!
Keşke hayat,
Kitaplarda anlatıldığı kadar kolay olsa
Olmaz değil mi?
Ya da benim hardal sarısı uçurtmam geri gelse,
En azından elimden tutan hayallerim olurdu,
O zaman her şey daha kolay olurdu...

Bana bir masal anlat öğretmenim,
Bütün gecelerimi doldursun,
İçinde hardal sarısı uçurtmam da olsun.
Elif de olsun.....

Ben elif öğretmenim,
Sessizliğimle tanıtmıştım sana kendimi.
Gözlerimle anlatmıştım bütün bunları,
Duydun mu öğretmenim?
Hayat bana bahçıvan sunmadı belki,
Kır çiçekleri gibi kendimce büyüyorum.
Ama seni verdi öğretmenim..
Konuşmasam da, sözcükler olmasa da şahidim,
Biliyorum ki aslında,
Biri var beni hisseden,
Güneşim, yağmurum, baharım olan,
Beni seven, değer veren.
Biri var
Kır çiçeklerine bahçıvanlık yapan
Ben senin kır çiçeğin Elif…………….