Elif Şiiri - Adiqe Quench

Elif Aşkı... Dünyada her aşktan farklıdır Bazen çocuklardan daha çocukcasına sevilir Bazen en olgunlardan daha olgunca Ama aşktır en nihayetinde O acımasız kural burdada geçerlidir: Kavuşursan aşk olmaz! .! Kaybolduğumda gözlerindeki deryada Diyecek birşey bulamam.. Nerde görsem seni, Nerde duysam adını: O anı asla unutamam... Senden başka hiçbirşey göremem, Hiçbir iş yapamam... Saçlarının bir teliyle idam etsinler beni, Gık çıkarırsam ben olurum dünyanın en namerdi! ,! Kaybettim kendimi seni tanıdığım günden beri O günden beri ben ben değilim.. Mevlananın o sözü gibi: Ben olmaktan vazgeçtim ve Herbir zerrem sen diyerek geldim... Senin ayağını bastığın her yere, Toz toprak olup sana değmek istedim... Gerekirse uğruna, Gözünden akan bir damla yaşa Kırpmadan gözümü can vermeyi istedim... Aşkından kendimi dağlara vurmak kolay geldi bana Ben zor olanı seçtim Seni sensiz yaşayıp birde mutlu olmayı Ben senden daha çok alıştım sensizliğe Kafamda hayalini kurduğum Sene Belki senle daha mutluydum evet Belki gelsen dahada mutlu olacam doğru Ama yeter be Onu kimse almasın benden Ben onla mutluyum azda olsa bile... Kimisi adını bilemez bu duygunun, Aşk derler sevda derler. Ama hiç biri bilemez Aşkların en güzelini Hiç biri bilemez Elif Aşkını! Yaşayan Bilir... Seni mutlu eden herkese minnet borçlu hissettim kendimi.. Her birine teşekkür mahiyetinde bir dua ettim.. Gerek benden sonraki sevgilin gerek arkadaşlarının herbirine: Rabbim sizede aşkların en güzelini versin... Sizi varlığı ayrı mutlu yokluğunda bile mutluluk bulabilesin Rabbim size Elif Aşkı versin diye...