Elif Lâmın başında aşikâr, sonunda sırmış,
Lâm ise âlem de evren, evren de kâinatmış,
He iki başlı, biri görünen öteki görünmeyen,
Gören özmüş bütünü, göz ise göremeyen.
Elif sen canımda canan tenim de canmışsın,
Sen de var olmuş herşey sonsuz tekmişsin
Nereye baksam heryerde sen, ama sırmışsın,
Bakınca göz görmez, sırlanmış cammışsın.
Âdemin başındayken, dalı sana boyun eğmiş,
Mimi secde ederken, iki büklüm eğilmiş,
Senin mutlak varlığın her yerde her zerredeymiş,
Bakan değil, takdirinle akıl ve fikir fark etmiş.
17 Eylül 2007 Ankara
Ata Sabri ErdoğanKayıt Tarihi : 24.10.2007 08:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!