Elif Şiiri - Suleyman Komsul

O gozlerin gullerin actigi mevsim Elif
Kalbimdeki cizgiler baktigim resim Elif
Hangi alinyaziya esir dustu yuregim
Bir tutkuya donustu sevdigim isim Elif

Yanaklarin menekse, bakislarin kor Elif
Sevdanla pesinsira kostur beni yor Elif
Ben colde saskin yolcu ve sen kutupyildizi
Askina hayir demek inan ki cok zor Elif

Ilik bir ruzgar gibi yayilsin sesin Elif
Bana beni dirilten mustu getirsin Elif
Nazlisin, vadilerde zambaklarla buyuyen
Simdi daha guzelsin, bir gul gibisin Elif

Unutma ki aynalar kiskanir seni Elif
Arzular hasretinle yakar kendini Elif
Tebessumlerin kement bakislarin kelepce
Sevdana mahkum etti gozlerin beni Elif

Kislar bahara dondu seni gorunce Elif
Ismin uykularimi gece bolunce Elif
Ellerim ellerinde basim dizinde kalsin
Beni yuregine gom birgun olunce Elif

Birak kuslar askimi bestelesinler Elif
Nagmeler hasretinle ah eder inler Elif
Yalniz sensin bana dost, yalniz sensin sevgili
Seni sevdigim icin mecnun desinler Elif

Zaman bir tuzak miydi bizi bekleyen Elif
Gozler birer efsun mu aska dusuren Elif
Ve sevdim, basim dondu ruyalardayim sanki
Mehtapta iki golge, yuregim ve sen Elif

Ne olur hayir deme, guller solmasin Elif
Seni seven kalbime huzun dolmasin Elif
Omrum sensiz gecmesin, sensiz donmesin dunya
Ve her gunun aksami azap olmasin Elif.

8/12/1992