Elif Şiiri - İsmet Anik

E L İ F

Dünya denen mekânda kalmamışken hevesim
Gelişiyle geriye döndürdü beni Elif
İnce ince bir alev bu son hazan son mevsim
Yağmur oldu üstüme söndürdü beni Elif

Gündüzün bitişini gece takip ederken
Uskurumuz kırılmış sürüklenip giderken
İşte tam da o anda ümitler bitti derken
Sonsuzluk sefinemden indirdi beni Elif

Eğdim sarı başağı tırpanın insafına
Yeniden kattı beni yeşil ekin safına
Doludizgin hayladım kırk beşlik tarafına
Adeta küheylana bindirdi beni Elif

Bir hayal etrafında fırıl fırıl döndürdü
Efsunlu bakışlarla dertlerimi dindirdi
Yolumdan alıkoyup salıncağa bindirdi
Ellerimden tutarak kandırdı beni Elif

1309/2024 - İ.ANİK