Elif Şiiri - Ahmet Çiçek

Öğün ey aşk masalı, gönül sarayı öğün
Ayrılığın o sükût merdivenleri gözyaşımdı
Zindanıma yürürken Elif olsun sözlerin
Seni o merdivenlerde bekliyorum şimdi

Ömrümü avuçlarına sığdır derin bir kuyuda
Azad et feryadımı devrilmiş dilime
Kardelenler büyüse de kızıl saçlarında
Öncü bir kıyamette ay dolar mendilime

Vadide Elif, doruklarda baharsın
Beni naçar eden o günün mahşeri
Dalga dalga büyüyen Kerbela yansın
Şairin kanlı coğrafyasıdır siyah gözleri

Elifim ruhumda bir nakış sanki
Oysa ben kalbimin yangınına yürüyorum
Elifim gözümde gülistan sanki
Ruhumda gül kokan Elif görüyorum