Elif Şiiri - Yılmaz Sarı

Cümlesi yitik
Geçmiş zaman haritası ellerim
Eksiğim, asıl varlığınla.
Sesini yitiren sokaklarda
Yorgun kaldırımlara çarparım
Her akşam.
Martı seslerine karışıp
Kaybolurum adımlarımda.
Gözlerin,
Düş düzlemimde
Umuda akan nehir
Boğulurum anlamında.
Adın ki,
Umudu yaratan ilk harftir
ABECE’MDE
Okumak Elif'i anlamaktır.

Eskiyen düşlerin toprağına
Yağmur yağar,
Kelimeler intiharda.
Sufleyim günün karanlık vakti,
ıssız labirent olur adın
Gizdüşümümde.
Adın ki,
Anka kuşu hayalimde
Kayıp zamanları toplayıp eteklerine
Külümü alevleyen.
Yanmak Elif'e çoğalmaktır.

Sayısız sorgular şafağında
Güneş,
Düşer kırılgan coğrafyama.
Kimliksiz sabahlara uyanırım
Senden habersiz
Ansız
Anlamsız
Bir gün daha.
Ulaşmak ufkun imkânsızlığıyla
Yazmak şiir gibi seni.
“saçının her teline bir ezgi
Gözlerinin rengine bin türkü gibi.”
Sonsuzluğa kanatlı ya adın
Elif aşktır.

Yılmaz SARI