Elif Şiiri - Ahmet Dinç Kayıp Anahtar

Aylarca yollarını kapasa da,
Karın beyazını severdi Elif.
Bir de, evlerinin penceresinden
Her gün seyrettiği
Okula giden çocukların
Dantelli yakalarının beyazını

Oysa on üç yaşında giydiği
Gelinliğin beyazını hiç sevmedi Elif
Kim bilir belki de bir gün
Göğsüne bıçak sokacağını hissettiği
Duvağını kaldıran eldeki
O beyaz kılları da

Kardelendi
Karı delemedi
Zayıf geldi bedeni, direnemedi.
Karın altında kaldı
Ve beyazdı kefeni

Kar beyazdı
Dantelli yakalar beyaz.
Geriye kalan her şey kirlenmişti
Kirlenmişti Dünya.

Elif gibi dik duramamıştık
Eliflerin arkasında.
Hepimiz kirlenmiştik
Eliflerin öykülerinde
Tepeden tırnağa.

Göğsünde besleyen, doyuran
Kadındı oysa bizi de doğuran.
Şimdi nasıl bakacağız söyleyin
Göbeğimizin çukuruna
İnsanlığımızdan utanmadan.

İzmir – 2015