..Elif Şiiri - Orhan Erdoğan

Gözyaşı döküyordu elif
Daha nişanın ilk günüden
Sevmemişti sevememişti nişanlısını
O bir başkasını seviyordu
Yaşı yaşına uygun
Elif güzeldi, gencecikti
Daha on sekizindeydi yaşı
Ama güzelliği köyden köye nam salmıştı
Bir gün ağa da duymuş güzelliğini
Merak eder görür elifi
Beğenir çağırtır elifin babasını
Koyun verir inek verir tarla verir
Para verir alır elifi
Nişanla düğün aynı günde olur
Gelinlik giydi ak duvak bağladı
Ama elif ağladı,ağladı
Duvak ıpıslaktı göz yaşlarından
Kimse anlamadı normal saydılar elifin göz yaşlarını
Düğünü olan kız için adetti ağlamak
Ve gitti elif
Ertesi gün bir haber duyuldu
Kara haber
Elif teslim olmamış ağaya
Yalvarmış yakarmış
Ama ağa dinlememiş
Üstelik kamçılamış Elifin gencecik vücudunu
Elif koynunda sakladığı hançerini çeki vermiş
Saplamış kalbinin tam ortasına
Düşmüş oracıkta elif
Etini vermemiş ama ruhunu vermiş elif
Herkes duydu koştular seyrettiler elifin gencecik vücudunu
Ve kalbindeki yarayı
Gördüler ağladılar dizlerine vurdular yandılar
Annesi babası da duydu geldi
Birkaç gün sonra unutulup gitti elif
Tükenilen başlık parası gibi