Elif Şiiri - Hatice Atak

Esmerin güzelliği,
Güzelliğin adıydı Elif.
Sessiz gecelerde,
Karanlığın verdiği huzurdu o.
Suyun saflığında,
Saf altın gibi
Asaletin ta kendisi…
Gözlerine baktığımda gökyüzünü görüyordum,
Geceyi, gündüzü, kâinatı…
Ve hayat bağlarımı görüyordum
Sımsıkı…
Onu gözün gibi, elin ayağın gibi ‘
Canın gibi seversen,
Ancak anlarsın Elif’in değerini.
Çünkü
Elif’ler onların değerini bilenlerin,
O’nu şüphesiz sevenlerindir….