Elif Şiiri - Sercan Bayram

Kapılırken bu gönlüm, bir aşk kelepçesine,
Uçurumdan aşağı ruhumu salıverdim.
Nasıl karşı koyardım bu kartal pençesine?
Dünyanın neşesini ben ondan alıverdim

O Türkmen kızının, al beyazlı çemberi,
Salınırken dağılır mis kokulu amberi,
Gözlerinin içinde boğulduğumdan beri,
Al güle sevdalanmış, bir bülbül oluverdim.

Kar tanesi gibiydi, hem beyazdı hem parlak,
Sağında bir beni var, hem küçük hem yuvarlak,
Bir narin çiçek gibi, hem neşeli hem korkak
Nefesimi tutmadan, aşkına dalıverdim.

Rüyamda o kız vardı, uykuya durduğumda,
Demek ki çok haklıydım, rüyamı yorduğumda,
Elif deyince dondum, adını sorduğumda.
O yar benim içimde, ben onda kalıverdim…

Şubat 2017 - Samsun