Vakit gece yarısı,
Duman kokulu kentte
Yürüyorum,
Geceyi polislere devir ederekten.
Hürriyet Caddesi
Armağandır halamdan
Çalar saat bize.
Zıplatırdı yatağımızdan,
Trene geç kalmasınlar diye.
Uyanırdı ağabeyim,
Yanımın solundan.
Muş Ovası’nda açtım;
Bir sabah gözlerimi.
Van Gölü’ne uçtum,
Beyaz bir kelebek gibi.
Gevaş’a bakar,
İnsan parasızlıktan garip kalmaz,
Kedi bile mücadele veriyor yoksulluktan.
Bir anne çocuğunu bekliyor okuldan,
Kedi ile ne fark var aslımızdan.
Dik durabildiğin kadardır arkan,
Oysa tüm saadetlerimiz sıradan.
Mutluluk kadınıdır insanın,
O dilerse bitirir hayatını,
Kendini güçlü sanırsın.
Sen hızlı olmayı istesen de,
Onun gittiği hız kadarsın.
Mutlu olabilmen için;
Neden?
Ezbere okuruz insanı.
Anlamak gerekmez mi hakkı.
Bir kitap konmuş önümüze
Anlamak mı kolay, okumak mı?
Bozulsun artık her şey
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!