Elibelinde (Desenler/Yanışlar)

desenler

“-anam ıramatlık varıdı
daaa.! bi ğözel ısdar dokurdu ki,! ta öyle
aklından ederdi yanışları
bu ne “gül”, bu ne “darak”,
bu ne “eli belinde”
bu ne “anahtar”, bu “arabel”,
bu “turna gatarı”

bi bakmışsın,
bi yatak çulunun hak ortasına
gondurmuş “gül”ü
gıran şaklarına “darak dişi”,
olmadı “deve püsgülü”,
yüklüğe gara goyun yunundan
“çıynaklı darak”
namazlada “gelebek”,
“deve boynu”, “buturak ”
yastıklara “eyer gaşı”, “anahtar”,
“koç buynuzu”, “dalak”
“cıngıllı” “oturak” “etlik”
kıranlarına su: “yar yara küstü”

gelmeyince gurbete giden
gurbete gidenden bir haber
bir selam
gözlerde yaş tükenip
göz pınarlarları kuruyunca
umutlar tükenmeye başlayınca
yavaş yavaş, baharlarca
başına geçilip, gönül sırdaşı ıstarın
gün yoldaşı karamsar çilelerle
gizlenir çözgü
yönü birbirine ters düşer yanışların
yar yara küstü

bin pişman olunur,
yara sitemden
ağıtlar yakılır
ne gelir elden
yar yara küsse de
gurbetten dönmesede
beklenen,
ne pişman olunur
ne hasrete
doyulunur
yolu gözlenmeye
koyulunur
eli belinde

“-hiniciğinner
canıyın çekdiğini
bas parayı getir eve
iki ğün gullan, at çöpe
el emeği verilmemiş,
göz nuru dökülmemiş
evladiyelik değil ki,
ne

anacağzım ıramatlık yanışların
hepiciğinden bişiyler gomuş,
aklından de(ğil) mi nolcak
dutgalını bi çeşit birbirine çatmış,
kestelini düğürcüklemiş
her evladının çeyizini eliynen dokumuş,
herkese bi böyük, bi ğüçcük
ikişer dimi çuval,
birer kıl, birer dimi çul,
herkese birer yun-yasdık
işin aslı “ad anmalık ”
kimbili(r) kimden değişdi
el gadar, el gadar
belik-belik yumaklar
sandığında
kimbili(r) ne zamandan beri
anamın sandığındalar
kimbili(r) kimin çeyizi
kiminkiynen gardaş
nur içinde yatasıca,
kabiri Cennet olasıca