Dünle bugün arasında beklerken,
zamandan muaf edilmiş gibi duruyor insan.
Beklerken su dibini görmüyor saksının,
yolunu şaşırıyor karınca,
beklerken kendi tozunu atıyor kitabın sayfaları.
Dünle bugün arasında beklerken,
beklemenin sancısını ayrı ayrı çekerken,
beklemek, dünyandan eylemler yaratırken;
sondan kaçıyor, gizden uzak, cümle başına geçiyor insan.
Dünle bugün arasında beklerken,
ruhundan sızıyı tahliye edip,
aklını umutla terbiyeleyip,
sırası gelince ayaklanıyor insan.
Kayıt Tarihi : 20.12.2022 17:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!