Eli Olma Muhannetin Şiiri - Ali Bilecen

Zulüm nefret kan tükenmez, şakilerin dergâhında
Vurur alır hiç acımaz, vicdan yoktur kalpgahında
Varma sakın sofrasına, balda varsa kaymağında
Zehir olur kursağında, yenmez aşı MUHANNETİN

Bilmez senin varın yoğun, huzur bozar neşe bulur
Boşluğunu verme sakın, tam tepende nefes solur
Dolar seni parmağına, emir veren nemrut olur
Zindan olur tüm hayatın, affı yoktur MUHANNETİN

Dalavere çok konuşmak, hüner sayar mesleğidir
Kendine bağlı kılmak, hep kullanmak isteğidir
Yardım eli uzatınca, sanma sakın desteğidir
Kusar bir gün üzerine, şer’i bitmez MUHANNETİN

Bedavayı sever bunlar, ne sunarsan almam demez
İnsaf nedir bilmez bunlar, zorda kalsan aman vermez
Hayır yardım yok isteme, menfaatsiz bir iş görmez
Yalan yere yemin eder, sözü tutmaz MUHANNETİN

Legal yoldan kazanç bilmez, varsa yoksa parasıdır
Tahammülü yoktur kayba, hep kazanmak turasıdır
Başkaları hiçtir onda, emir vermek sevdasıdır
Satar seni beş paraya, işi odur MUHANNETİN

Ey BİLECEN uzak kaç sen, doğruları anlatarak
Hep kazanır arsız bunlar, gurur haysiyet satarak
Yenmez eder ekmek aşın, salyasını damlatarak
Hırlayanı tükenir mi? İti çoktur MUHANNETİN