Ne vakit omuzlarıma düştün,
Hangi vakit yağmurun gözyaşıyla gülüştün,
Üşümüş insafımın kardelenlerinin boynunu büktün...
Bu karanlık ömrün kirpiğinde zemheriyi yaşarken gönlüme düştün...
Sen yâr dediğim yaranın ılıklığı,
Sen geceyi örten günahlarımın çığlığı,
Sen zorlu yolda, acı gülüşlü türkü kısıklığı...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta