yoruldum
aşka sarılmış yoruldum
yaşamaya
yaşanmaya
yoruldum
hep ıkınmalarla geliyor
bana sevda
gül gül(süz) dikenleriyle
kırılmalar
tekdüzelikler
ağlamalar
yapay gülmeleriyle
heceliyor yaşam
yoruldum
çok yoruldum
daha
çiçek açsa ağaç
meyvesi düşünülüyor
hesapsız oysa
neden(siz)
yağıyor yağmur
varoluşta doğa
yorulmamış
asırlar dedikleri de
yalan
ne çok olur-olmaz
kural koymuş
şu insan
elhasıl
yaşayamadan
ben
yaşamayan
insanlığa
yoruldum
*kalemi gönülden mürekkepli kadının günlüğünden
06.05.2005 İst.
Şule AydemirKayıt Tarihi : 6.6.2005 09:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel olanları görmeyi unutan gözlerimizle, sevgiyi hissedemeyen yüreğimizle, hissettiğine bile anlam katamayan zihnimizle hep bir yerlerde arıyoruz kendimizi, mutluluğu ve adını koyamadığımız insana dair olan herşeyi.
Yüreğimiz mürekkepli kalemimiz mürekkepli, ifadelerimiz mektepli, acılarımız mektepli, bir sevinçlerimizi geçiremedik temize. o hep karalamalar arasında kaldı. bize ise onu ararken duyduğumuz telaş, acı ve hüzün kaldı.
sevgiyle kal yüreğimin aydınlık kalemi
Çünkü yorgunluğumun
yaşamak gibi bir anlamı var.'
Ama sadece yaşamak için yorulmalı insan
Yaşamaktan yorulmamalı asla...
Sevgiler ve tebrikler. (Melih)
Sevgilerimle...
sevgiler
TÜM YORUMLAR (8)