Elfida;
Dağ başında açan lale,
İrem bahçesinde bir gülsün.
Elfida;
Türküme gamzeden de hoş,
Gökten hüzünler döktürürsün!...
Elfida;
Kimin sesi, sazı, sözüyle öyle eğilip bükülürsün?
Elfida;
Ölümle cennete uçtun,
Bize cenetten türküler söyleyen bülbülsün?
Elfida;
Arapsın, Acemsin...Azeri, Zaza, Kürt, Türksün:
Benim alfabemde aşkımı dillendiren son sözsün!...
Kayıt Tarihi : 12.4.2017 11:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mevlüt Kılınç](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/12/elfida-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!