Elfa'ya Ölümcül Seranad

bir ebedi aşka yazılıdır....

Bayramsız çocuklar gibi bir sonbahar sabahı
Bildik ezgiler içinde çıtkırıldım bir dünya
Darmadağınıktı saçları, elleri hiç yokmuş gibi kayıp
Gerçi hiçbir tren kara değildi istasyonlarda
Bütün biletlerini yakmıştı yani leylekler
Ben kaçmak istiyordum kırlangıçlar ardınca
Hastayım diyordu Elfa, öleceğim
Çift kişilik bir vasiyet ile dolaşıyordum sokakları
Hani bir şilep görsem ağlayacağım tutardı
Oysa beni bekleyen ne bir kent kalmıştı uzak
Ne de engin bir deniz dingin zamanlara kavuşan
Ne kadar küfrüm varsa başımı duvarlara vurduğum
Yarım bırakılmış ne kadar şiir varsa imlası bozuk
Yana yana ısıtırdı ucuz ve izbe otel odalarını.

İşte şuracıkta şu ranzada şu kasvetli duvarın
Soğuk ve kuytu karanlığında
Kimliksiz bir bıçağın bıraktığı
Derinlikle sancıyan türküler kaldı
Ömrünü yaşamaya bir vatan
Bulamamış Kırımlı bir tayfadan
Ve ben Elfa hariç herkes için hiç kimse olan ben
Adımı unuttuğum nöbetlere yazgılıydım
Bir tek o anlıyordu acımı, cinnetlerimi bir tek
Ona açıyordum günah çıkarır gibi bir musevinin.

Ölürsek ruhlarımız kavuşur mu diyordu Elfa
Ne kadar cahildim ah, cevabım ağlamaklı
Görkemli adalet saraylarında eprimiş hayatlara
Kefen biçen bir devletin uyruğundan vazgeçmek
Gibi yaşanılan düş küskünlüklerini bırakmak
Ve uygun görülmeyen yaraları gizlemek gerekiyor
Kalabalıkların parsellenmiş gözlerinden
Sokaktaki mahkûm ışık, kaldırımdaki yosmalar
Anlarsa anlar belki ve tükürüp geçer üzerimden
Sarılıp kanayan ömrümün ezik çocukluğuna
Zaman diyordu, ilaçı olsa gerek istemsiz ayrılıkların.

Bana zaman deme Elfa, kaldırmıyor aklım ağırlığını
Gelecek o kadar uzaktı ki yıllar yıllar önce
Bir çılgın gibi koşmuşum ömrümün kaldırımlarını
Geçmişimin üstünden geçmiş sanki bin asır kadar.
Akşamlar daha sessiz ve uzun oluyor şimdi
Bulut tarlalarında hızla büyüyor yağmur
Kökleri acı ve salgına yakın sarı bir rüzgâr.

Elfa bana anlatma aşklarını kadınım, pişmanlıklarını
Ağlama duvarı değil ki kalbim, kalbim ki
Yaralı bir serüvencinin yitirdiği benlik
Aç kurtlardan kaçarken kartal yuvasına sığınan güvercin
Sanma ki seni anlamıyorum. seni seviyorum Elfa
Beni düşünüp katran karasına dönüşmesin gözlerin
Yitirdim heyecanımı, miadım doldu
Ölümse inan ben senden önce öleceğim.