Elerki Şiiri - Enver Levent Batur

Duruyorum bir başına gece karanlığı bakışlarla
hayallerimi karanlık yollarda sahte kahramanlar kaplamış
hele bir geçeyim diyorum
karanlık çöken orman izin vermiyor
kararlıyım yine de geri çekilmemeye .

Akşam oldu mu yüzüme çiğ damlıyor elerki
özleminle
sen hep ruhumda duruyorsun bulutlar öncülük ederken yollarıma
akşam vakti izler kaybolana kadar çıkmaz patikalarda geziyorum
kapılıp rüzgârına hıçkırıklarla
öylece yalnızlığımla kara yazgının akışına.

Kimi zaman peşime bir kuş sürüsü takılıyor
ikide bir çıkıp geri gelse de hüzün
yeter ki bir daha öne eğilmesin başım sonsuz işkencelerle
taşlaşmış kafalarla muhatap olmaktansa varsın en büyük sessizliğin yolu bizden geçsin
bir nefesin gölgesiyle terk edilmişliklerde.

Ey kapkara yürek
ey karanlık gece ölüm karası eşliğinde.