Elemler Şiiri - Burak Akar

Sen yoksun diye
Torununa masal anlatan dede
Üzgün
Gelmeyeceğini biliyor mevsimler,
Martılar üzgün
Gündüzler perişan yoksun diye,
Ardından koşan
Gece üzgün
Korku bekler çocukların gözlerinde
Ve çığlık çığlığa uçar
Gökyüzünde turnalar
Yorgun döner evine bir karınca,
Ağustos böceği yaz günü
Üzgün
Bir çocuk bekler
Bekler yüreği cız ederek
Uçurtması göklerde…
Sert esiyor rüzgârlar
Bulutlar üzgün
Nizamını kaybeder kainat
Boşlukta kaybolur evren
Sağ omzumda bir melek,
Ağlıyor o da
Üzgün

Sen yoksun diye
Şehirler, insanlar
Yollar üzgün, yârim!
Yıllar üzgün

Sen yoksun diye
Her şey üzgün