Elem Çiçekleri Açtı Bahçemde

Boşluğunda dolandım,
Yaşam yolunun dolambaçlarında,
Dehlizlerde kısmetsiz,
Müebbet mahpushanelerde.

Kısmetsiz dehlizlerde sevgiden yoksun,
Kimi sevdim,
Sevdiğimi sandım da kimi,
Sevildim mi?
Bilemiyorum.

Emin olduğumda emniyetimden,
Hep ihanetle uyandım,
Uyandım ihanetlerle
Düşsel uykularımdan.

Sevildiğime inandığım günlerde kuşku,
Vesveseyle kavruldu yüreğim,
Sevildiğime inandıklarımda yanıldım,
Yanılgılarımda hüsran,
Elem çiçekleri açtı bahçemde.

Yalancı gülücükler kan kustu sanki
Sahte gülüşler müstehzi,
Kabullenmedim asla sahtekârlığını kuralın,
Kuralın sahtekârlığında
Aldandım.

Güvenmesini istediklerime yalancı,
Dermansızlığımda kaypaklık sanki
Güvenimin pişmanlığında şaşkın,
Kalakaldım.

Ellerim boş şimdi biliyor musun?
Göremezsin yangınlarımı,
Kadersizliğinde bir garip şair,
Bilemezsin.

Vay be!
Vay be dediğimde dönülmez,
Dönülmez dönemeçlerden geriye bir adım,
Âlem yazarken sevinci günlüğüne,
Ben elem çiçeklerinden
Kâm aldım.

29.Aralık.2008 21.15