Elem Bestesi Şiiri - Hacer Gülten Ataalkın

bir ince sızı gibi,tüm ovayı sarıyor; Dertli,dertli inleyen; derenin hazin sesi. Derdine bir arkadaş,bir aşina arıyor; Rüzgarın o elemli çağlayan gür nefesi... Hançerlenmiş bir yürek misali; akan sular! Yatağını; çılgınca eritip,tüketiyor; Ayrılık çilesini; fısıldaşan kuytular; Bu elemli şarkıya; bestsler ekletiyor! Bin elemle yoğrulmuş; ovanın şen bestesi; Ayrılık yanık,yanık,inletmiş şu dereyi! Buruk bir şiir olmuş,rüzgarın şen güftesi; Ayrılık hazin,hazin saralı bu yöreyi... Bülbül gülden ayrılmış; ben yardan ayrılalı; Yağmur,topraktan ayrı,sohbet dudaktan ayrı! Kalpler sevgiden yoksun,kupkuru kuruyalı! Yar ayrı,yaren ayrı; gönül gönülden ayrı...