Elem Şiiri - Zeynep Pas

gözlerin,
neden bu denli sert bakıyor?

senden çok uzaktayım bu defa,
yine de bu cümleleri sana sıralıyorum.

şiddetin her zaman beni yaralıyor,
sen bağımlılığın vücut bulmuş halisin sadece pablo.

yağmurlar yağdı sokağıma,
mevsimler bir kez daha döndü küçük eksenimde.

lakin hiçbir şeyini alamadı benden,
bu defa yağmur olup akmadın ciğerlerimden.

gözlerin,
neden bu denli donuk bakıyor?

sanki beni hiç sevmemişsin de,
yoluna denk düşen öylesi bir varlığım.

yarıda bıraktığın,
yaşanmamış hikayemiz kadar kimsesizmişim sanki.

tek bir kelimeyi bile hak etmedin aslında,
ama mısralarım seni yazdı,
senin adını söyledi,
seni anlattı hepsi.

hepsi, pablo.

söylesene,

gözlerin,
neden bu denli acımasız bakıyor?