Elem Şiiri - Ömer Karataş

Gecenin koynunda yıldızlar gibi Ișıt beni
Karanlıklar içinde bırakma sevdiğim
Sabahın ilk ışıklarına dek avut içimi
Sensizlik icimde yetim çocuk sevdiğim

Bilmem ne hallerdesin hangi hayallerde
Bense masum bestekarlarin sairi
Bir avuç hayalle bekledim nöbetlerde
Senden gelecek mustularin bekçisi

Halimi sorma sevdiğim şehir bana dar geliyor
Her sokağı şu istanbulun elemler çıkmazı
Ne hicrandır ki umutlar sönüyor
Kim söndürdü gecemin aydınlatan yıldızı

Diyorum ya o günden beri sarhoşum
Icmeden bir damla mey
Yıkıldım viraneyim cekilmez nahoşum
Ömür tırpanı bicmektedir beni epey

Ne kadarda kötü şair oldum
Seni anlatsam mısralarım kısır
Hayaller girdabinda kayboldum
Besyıl degil sanki beş asır