Elele Şiiri - Efsun Aydın

Seni ismimle vurdum ben …
Bakışım değildi delip geçen gözlerini

Seyir defterine karaladıkların ele verirdi derinliğini
Okuduğun kitaplarda ki hikaye benden alıntıydı çoğu kez.

Bastığın kum taneleri batardı mıh gibi, benden uzaklaştığında ayağına
Güneş yüzünü örterdi ben geldiğimde yakınına…

Kaçsan da ismim yakalardı hep seni…
İçip içip haykırdığın yalan kalplerdi inandığın o zamanlar

Aslında aradığın sevgi değil maceraydı…
Belki dahası olan heyecanlardı tattığın

Ama hiçbiri seni beslemeye yetmezdi
Kutsallıktı sevgi nin sözcük anlamı

Sonra bir de ben de ki anlamlarını yukleyince
Oyle bir zaman kolladı ki Tanrı bizim için işte

Dogrulugu tartışılmayacak bir dünya kurduk ikimize.
Gecelerin günü, günlerin gecesi belki de
Tum tezatların uyumu olduk seninle …

Dün sessizce geldim düşüne
Elimi tuttun sen.

Ben bırakmak istemedim.
Sen bırakamadın…