Elele Şiiri - Efe Can Doğan

Başından beri birer maddeydik dünyada olan
Sulara karıştık zamanla kumlara
Rüzgarlar sessizce savurdu bizi
Güneşin kavrukluğu yanıbaşımıza
Sonunda tenim tenine kavuştu
Bir mucize değilde neydi ki adın
Seni gördüğüm vakit
Her bulvara senin ismini verdim
Madem öyle
Heryer senin adınla anılacak
Benim geçtiğim nere olsa
Senin adın eksilmezdi
Bilakis tekrar tekrar senden bahsederdi
O kalabalık yalnızlıklar
Dilimde olmasa kalbim fısıldardı
Ne sensiz kalabilirdim
Ne de sesini duymadan kalabilirdim
Sen ve seninle ilgili herşeyi
Başka bir semte taşıdım ben
Sana bi göz oda ayırdım
Fazlasında gözün yoktu hiç
Yumuşak bi yatak koydum
Sevdiğin yastıklardan
Hüzünlerimizi koydum
Mutlu oluşlarımızı
Haykırışlarımızı
Sarılışlarımızı
Göz göze gelişlerimizi
Bize dair ne varsa koydum
Aşkımızı koydum taşımakla bitmeyecek kadar
Baş dönmesi vertigo değil
Halbuki Bu baş
Seni tanıdığından beri dört dönüyor
Bak diyorum sana gözlerimin en içine bak
Gözlerimde sen varsın
Oku şu aklımdan geçenleri
Adını Aşk koyduğum kök saldı büyüyor
Bırak varsın kocaman olsun
İzin ver dünyanın sonu gelsin
Biz elele ölelim.