Elektrik Direği Şiiri - Yorumlar

birden bende yaslandım o direğe,arkamda bıraktığım yıllara baktım....hic bitmeyeckmiş sandığım yılları toplayınca elimde sadece banka cüzdanı ve sıralar kaldıgını gördüm,kazandıklarım ise dostlar....dökülmesini istemediğim o saç telleri kadar kıymetli,esirgeyerek sürdürmek istediğim birliktelikler onlar .yinelediniz sakin sinmiş, duygularımda geçen güzel anıları..sevgiler değerli şair.

maddenin özünde enerji oluşu gibi nesneler de aslında duygu oluşturur insanda..
madde,enerji arasındaki dönüşüm elbette insana bağıl değil..kendi oluşunda olan bir durum..
ama nesnelerdeki duygu tamamen insanda oluşan bir durum

kalıntılar, her zaman insanlara eski yaşanmışlıkların kokusunu,havasını veririler..şairin bu şiirde dikkati demonte edilmemiş bir direğe takılmış..japon şiirlerinde de bostan korkuluğu ile özdeşleşiyor şairler..başında tek teli kalmış,gözünde fer kalmamış bir elektrik direği..harika duyarlılıklar bunlar..
buraya bu türün özgün bir örneği olduğunu kabul ettiğim bir şiiri asmak istedim ben de..bir nesneye bakarak duyguların oluşumuna iyi örnek olacağına inandığım bir şiiri..SAYGILARIMLA

İKi KANAT
Bizim ahşap evimizin kapısı Kastamonu’da
iki kanatlıydı. Biri
hep kapalı dururdu kanatların
ardında demir dayak.

Gece olur
Karanlığın haşyetinden kapanırdı tek kanat.
Boyasızdı tahta kapı
bu yanıyla güvenirdim ona.
Yıl elli üç. Üçteyim. Dövüşmek üzereyken bir yaşıtımla
Malenkof! diye bağırmışım, öfkeden patlayarak.
zavallı arkadaşım
Hiçbir şey anlaşılmayan bu telaffuz karşısında
Şaşırıp kaçtı bağıra ağlaya.

Sonra kızlar geldi
bir kanadı açılmayan
boyasız kapının önündeki betonda
rond yaptılar ve raspa oynadılar:
Raspa raspa ras
Kore’ye mektup yas.

İSMET ÖZEL

Emekli olmak, tam aksine eskisinden de işlevsel ve verimli kılabilir insanı...Bir tür sonradan kazanılmış özgürlük gibi bir şey...
Ben en azından böyle düşünüyorum:))