Eleği Duvara Astırdı Gönül
Kar yağdı başıma yetmez mi artık,
Onca poyraz yeli estirdin gönül.
Senin yaptığına kâr etmez mantık,
Sonunda beni de küstürdün gönül.
Anlamadın beni düşürdün dara,
Kırkına varmadan çöktü fukara.
Çık benim özümden başka yer ara,
Senden ümidimi kestirdin gönül.
Rüsva oldum artık âleme nişan,
Sandın ki sevmede vardır ihtişam.
Hep yalnız yaşadım gündüz ve akşam,
Geceme sam yeli estirdin gönül.
Eridi dorukta dağların karı,
Bulutlar gelince sarar efkârı,
Vermedin Eyüp’e sevgi ayarı,
Eleği duvara astırdın gönül.
Eyüp Şahan
Ankara 14.4.2012
Kayıt Tarihi : 20.9.2012 19:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!