Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
soyadından yapalaklı olduğunu anladım yanılıyormuyum. Osman, Nurettin neyin oluyor. Son mısralardaki ifadelr mükemmel olmuş. yüreğine sağlık.
Nasıl anlatırlar bilmem,şu adam yüreğimi.
Eğer soran olursa bana,
derim ki;
o mahsun,
o idamlık bir mahkûm.
Sizin haberiniz yok ki,
sallanır durur,
bir tutam siyah saçın ucunda..
savrulan saçlar değil mi............çok güzeldi.....
saygılar
İşte Ali kardeş hayat bu belki o ateş pişiriyor belki o ateş adamı adam yapıyor yanıyor kavruluyor aşık oluyor sonra adam oluyor maşuku ararken adamlığı buluyor diyorum diline sağlık diyorum.
Haşim Kalender.
yüreğin sökülür mahkumluğunda..suçun gönül eri olmak..bir yolculuk uzar boşlukta..doğrulur buruk sancılar..ah kara saçlı o üzüm gözler..çarpar gider acılı bir fısıltı....haline uzaktan ağla..ey derviş ey mermi bakışlı..senin olmayanağrılar yüreğinde..
bu yürekli şiirin sahibini tebrik ediyorum..sevgili şair kalemin elinden düşmesin nice okunası şiirler diliyorum..yüreğine sağlık..
Nasıl anlatırlar bilmem,şu adam yüreğimi.
Eğer soran olursa bana,
Bende derimki yüreğine sağlık.Şiir çok nefis olmuş.
BAZAN OLUR KİMSE BİLMEZ,BİLEMEZ,ANLAYAMAZ.DUYULAN AŞKIN BÜYÜKLÜĞÜ ANCAK SEVENİN ADAM YÜREĞİNDE GİZLİ KALIR.VE SONRA DUYGULAR KELİME OLUR,İŞTE BÖYLE.
YÜREĞİNE SAĞLIK.ÇOK GÜZELDİ....TEBRİK EDİYORUM SENİ..GÜLŞAH...
'Nasıl anlatırlar bilmem,şu adam yüreğimi.
Eğer soran olursa bana,
derim ki;
o mahsun,
o idamlık bir mahkûm.
Sizin haberiniz yok ki,
sallanır durur,
bir tutam siyah saçın ucunda..'
//
sevenin halinden sevenler anlarmış,mutlaka anlayan bulunur,güzel şiirdi kutlarım sevgiler..
Hiçliklerin ölçüsünü bilen varmı..onu, yanlız yaşayan adama sorun..seherlerin vaktini belirleyen..
yanlızlığın barındığı tek yer..bir mahkumun feryadı..sevda suçlusunun sesi..içinde büyüttüğü sevdaları..anlatamadı bir kara saçlısına..yüreğinden ötesine ulaşamadı şair ..ömürlerdeki saatler toplamı..bir sen yaşadın bu sevdayı..
tüm şiirlerin gibi okumakdan çok keyif aldım..kalemin elinden düşmesin..yüreğine sağlık..
Ali bey, gayet manidar bir anlatım biçimi. Tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta