Ele Karıştım Şiiri - Şükrü Metin

yemyeşil çınarken gönül bağında
kökünden kuruyan dala karıştım
henüz bahardayken ömrün çağında
hazana uğrayan güle karıştım

mutluluğa adım adım koşarken
herkes gibi kaderini yaşarken
şen şakrak gezerken gülüp coşarken
intizarlar eden dile karıştım

yüz çevirip hepsi birden küsünce
aramızda kasırgalar esince
yarenler akranlar selam kesince
dostların içinde ele karıştım

gayeleri yanlız çıkarmış meğer
bilmem ki bu işe kim boyun eğer
kimse varlığıma vermedi değer
geçmez akçelere pula karıştım

ahuzar ettiler görüp bilmeden
gözümdeki kanlı yaşı silmeden
gökyüzüne zerre bulut gelmeden
yağan yağmurlara sele karıştım

bir alem adımı nefretle andı
nasıl dayanırdı oda bir candı
metin-iyim derki yandı da yandı
aleve korlara küle karıştım