Eldiven Şiiri - Hakan Balta

Güneş görse kıskanacak o gülüşünü
Karanlık gecenin en parlak yıldızı gözlerin
Ne güzeldin sen bu gece
Dolanırken ellerin ellerime.

Bilemezsin ki yüreğim firarda,
Gövdem ise peşinde değil!
Ne olur kal be bu gece.

Doldur aşkı saki!
Sek içelim kana kana,
Yanarken yüreğim yüreğinde.
Ne olur kal be bu gece.

Çıkıp giderken sen bu evden,
Sinmiş ya kokun ta derinden!
Geçmesin üstümden kokun diye,
Yarım yarım nefeslerim var.
Biliyorum ki sonra istesemde yoklar!

Bıraktığın son izmaritlere tek tek isim verdim.
Kal dedim
Sarıl dedim
En sonuncusuna da Git dedim!

Esiyor rüzgar sert,soğuk
Tüylerim ürperiyor gidişinden
Karanlık sokakta kayboluşundan
Çıkarken sen hızlıca yokuş yukarı
Sol elinde çicekler sallanıyor baş aşağı
Onun gururlu başı, çıktığı yokuştan da dik.

Kolay değil ki bir meçhul uyanmada yıllık uykusundan
Üstelik yangın yeri iken bastığın topraklar
Asla yakamam seni, o ay parçası tenini kül gri yapamam.
Bir daha titremesin sakın o dudakların
Buram buram burnumda koksan da buramam ki yüreğini.
Boş ver sen bu soğuk geceyi
İçtiğimiz kahvenin kalsın hatırı.

Hangi yara kanar durur ki bir ömür boyu
Elbet nasır tutar kalemim ve bedenim.
Zaten her şey eksik kalmadı mı ki ?
Aynı bendeki eldivenin sol eşi gibi..

Şu hayatta çıkmak zorunda olduğun nice yokuş var.
O yokuşların kiminden zül akar kiminden gül akar!
Öyle yokuşlar var ki;
Bir yudum suya muhtaç kaldığın,
Senin ise alın yazın yokuşlarda susamak!

Bin defa söyledim sana bu kelimelerin sahibi
Yine söylüyorum;
Bil ki duamsın her gece!
Yok ki başka çare.
Bakma gözlerime işte öyle!

Kaldır şimdi dik başını,sakla gözyaşlarını,
Akmasınlar öyle yerli yersiz ve vakitsiz!

Ben giderken bu satırlardan gözlerini aldım yanıma!
Aldım da göz yaşlarını koydum koynuma!
Sevmekten hiç usanmadım ama,
Yoruldum sana erken varmaktan,
Yoruruldum bana çok geç kalmandan!

Sabaha birbirini çok iyi tanıyan iki yabancıyız nede olsa!
İstediğinde kalkar gideriz sen sağ’a ben uçuruma.
Sağlıkla kal,gülüşlerimde kal.
Hayat devam ediyor nede olsa!