Yorgun düşmüşsün,
Çokça yaralı.
Biraz hüzün var sanki,
Kimler yaktı canını?
Gözlerin tehlikeli alan,
Yaklaşsam yanacağım.
Sen yakın dur bana,
Ama fazla kapılma;
Rüzgar alsa yelkenim,
Sebepsizce kaçacağım.
Anladık,
Asi bir nehirsin.
Ne set tanıyorsun,
Ne etten duvar.
Dur yok sende,
Durak hiç.
Bilmez misin?
Uysal nehir,
Okyanusta bir hiç.
Sen istiyorsun ki :
Okyanus asi nehire kapılsın.
Lakin okyanus bunu bilmez,
Zaten gücü de yetmez.
Bu işte bir düzlük var,
Tersini bulamıyorum.
Ya okyanus sensin,
Ya nehir ben.
Aslında ne fark eder !
Ya sen bende kayıpsın,
Ya ben sende kayıbım.
Bak..
Yine de bulduk birbirimizi.
Hiç olmazsa denedik deriz,
Ütopik serüvenimizi.
Asla unutma !
Her zaman,
Elde var sıfır..
Kayıt Tarihi : 20.12.2017 22:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!