Elde Var Sıfır Şiiri - Çınar Göle

Bakma ilk mektepten sonra adam gibi okumadığıma
Şimdiki şu serkeş görüntüme Ahmet abi
Fiyakalı bir çocukluktu benimki
Siyah önlüğüm, kolalı beyaz yakam
O günlerden sonra başlayan Beşiktaş sevdam
Bahardı o zamanlar
iyi hatırlıyorum gıcır gıcır ütülü kısa pantolonumdan
sadece okumayı sökmek mi
toplama,çıkarma,çarpma,bölme
zehir gibiydim yemin billah
Biraz bakkal Nihat amcanın
Biraz da yok hayır çokça Nilgün’ün etkisi Ahmet abi
Çocukluk aşkı işte,
O zamanlar Nilgün kısacık saçlı, kahve gözlü
Güzeller güzeli bir kız
Bana göre dünyalar tatlısı
Birisi şöyle yan gözle baksa
Benim çocuk yüreğim pır pır ederdi
Elimden gelse sıkacağım boğazını bakanların
Ama ben de o zamanlar çelimsiz, kara kuru bir çocuktum
Hani bir vursalar yarısı boşa gider denilenlerden
İnceden,
Dal gibi, Nilgün’le savrulan biri
Yemek yemeden, nefes bile almadan adeta nasıl çalışıyorum
Bir bilsen Ahmet abi
Ve rüyalarım Ahmet abi rüyalarım
Annem rüyalar hep tersine çıkar oğlum dediğinden
Bir tek rüyalarımda özgür bırakıyordum Nilgün’ü
Uyanınca bana kalsın, benim olsun diye
İşte o günlerde sınıfta ilk bana takıldı kırmızı bir kurdela
Tam sol yanıma, göğsümün üzerine
Nilgün’ün nişanesi gibi..
O kurdela adeta iki boğum gibi durur bilirsin Ahmet Abi
Biri ben diğeri Nilgün’dü
Yani
Zor ama Nilgün’lü güzel bir çocukluktu benimki
Ne zaman ki,
Okul bitti, Nilgün gitti
Benim gelecekte onun peşinden firar etti
Aklımda Nilgün, fikrimde Nilgün
Nasıldır, nereye gitmiştir
Yıllarca göremedim
Zaten sırf belki aynı okulda karşılaşırız diye kayıt olduğum
Orta mektepte ikinci senede bitti benim için
Sonrası,
Sonrası hep mücadele güzel abim
Bilirsin okumayanlar için adettendir mahallenin çırağı olmak
Ben de öyle işte
Annem belli etmese de çok üzgün farkındayım
İçten içe kan ağlıyor yüreği
Hep gözleri dolu dolu severdi beni
Güzel oğlum
Okusaydın okusaydın keşke diye
Babam Ahmet abi
Sevgisinden hiç şüphe etmedim
Ama her akşam bir surat bir surat
Sanırsın mahkeme duvarı
Gözleri
Konuşmasa da okusaydın diyor
Ben de içimden Nilgün’le olsaydı evet diyorum
Nilgün’le olan aşk mı
O aşkı bir ben şimdi bir de sen biliyorsun Ahmet abi
Kendisi bile bilmiyor
Sen bilirsin
Hani eski bir şarkı vardı neydi o
Hatırladım,
‘’Nerden sevdim o zalim kadını’’
Yıllar yıllar oldu
Hala şuramda bir sızı
Şarkı böyle diyor da haberi yok ki neden suçluyoruz kızı
Neden vefasız olsun değil mi…
Mahallede bir de sana hayrandım
Tek ben değil mahallenin bütün çocukları öyle
O geçmediğin sokak,
Duraklamadığın köşe başı yoktu
Hele o dilinle dişinin arasından ıslıkla çaldığın türküler
Zannederdim ki
Bütün kızları tav eder
O zamanlar güzel zamanlardı Ahmet abi
Şimdilerde artık
Ne o kapı önü sohbetleri
Ne de gülümseyen insan suretleri
Bir koşuşturma, bir telaş
Artık sevdalar bile ağırdan alınıyor
Öylesine salaş,
Öylesine yavaş..
Karşı komşum kim haberim bile yok
Nilgün’mü?
İnan ki bilmiyorum güzel Ahmet abim
Bak yine yaram kanamaya başladı
Aylardan nisan,
Vakitlerden yine unutulmaz bir akşamdı
Ve o akşam
O akşam benim Nilgün’e en yakın olduğum andı
Doğum günüydü
Harçlığımdan aldığım bir bileklik
Deriden,
İsmi üstünde yazılı
İçimden diyordum ki
sonsuza dek aşkın yüreğimde kazılı..
Çocukluk işte Ahmet abi
Ama ne de masumdu o aşklar
Saf, tertemiz
Öylesine uzaktı ki yalanlar
O zamanlardan kalmadır bu sızı
Nilgün’den geriye kalanlar
Bir görsem, sonra da sevinçten bir ölsem
O kadar işte
Sana her geldiğimde başucundaki o beyaz taşa konuşuyorum Ahmet abi
Kaç nisan,
Kaç bahar geçti sen gideli
Bana bakma benimkisi içsel bir söyleşi
Kaşlarını çatışını görür gibiyim
Şimdilerde böyle diyor insanlar
Eskiden olsa kendi kendine konuşmaya delilik derlerdi
Şimdi bir böcekle, bir çiçekle, bir kuşla, hatta bir taşla konuşsan
Derdini anlatsan adı içsel söyleşi oluyor
Daha bir fiyakalı duruyor sanki..
Orta ikiden terk ettik belki okulu
Ama hayat öğretiyor insana her şeyi
Bu karanfillerde senin için
Mis gibi bahar kokulu
Farzet ki sevdiğinden
Hayat her şeyi öğretiyor dedim ama
Bir tek şeyi öğretmedi
Vallahi kimseye söylemiyeceğim
Düşünme sakın el alem ne der
Boş ver
Söylesene Ahmet abi
Kaç ayrılık toplamı bir sevda eder
Ve
Şiirler biter sevda da kırlangıçlar gibi göç eder
Şair üzülse neye yarar
Bilir ki kırlangıçların ömrü altı ay
Bir daha o sevdayı göremeyeceği aşikar..
Ne diyorsun Ahmet abi
Kaç ayrılık toplamı bir sevda eder..
Elde var sıfır,
O yüreğimden hiç gitmedi ki…