Elde Var Sevda Şiiri - İsmail Bozdemir

I

gökteki yıldızlar kadar
hatta
yaşanmamış kadar
uzak zamanlarda
insandı
ademoğlu
her yanıyla
konuk etmeden göğsünde meleği
şarjı tükenmezdi yüreğinin

evler
henüz seyirlik yapılmamışken
sapık abonelere
donatılıp uydu bağlantılı kameralarla
teknolojik bir intikamın kucağında
kâbuslar görülmemişken
sanal aşk ortamlarında
havalandırıp ipek tülleri
ay ışığı altında
nazik bir makas alıp gül pembesi yanaktan
zülüf çözer
koku getirirdi
bâd-ı sabâ

can satılır can alınırdı
muhteremdi
sırdı
ser verilir
edilmezdi ifşâ
aşk
sînede kalırdı
bedel isterdi sevdâ
ve bir yürek
ancak yürekle alınırdı
insan
bir kere mecnûn olunca
leylâ
hep kapsama alanında kalırdı
leylâ görünürdü gözüne
her nereye baksa
leylâ cama çıktı sanırdı
biri dağda ateş yaksa
leylâ niyetine dinlerdi
kim neyi anlatsa
işte bu yüzden
sırf bu yüzden işte
hiç üzülmedi mecnûn
internet yoksunluğuna

II

sustuğunda rüzgâr
bitince fitili güneşin
gelmemişse ahde rağmen
yâr yüzlü mehtâb
bir hüzün çöreklenirdi âteşîn
gözlerinden kızıl inciler saçardı
mecnûn
kırgın
yorgun
ve
bîtâb
kendi tenhasına kaçardı

/ aşığın dert ortağı dağlar mıydı
bir görse şu halini
mâşuk da ağlar mıydı
aşk ateşi
onun da gönlünü dağlar mıydı /

III

leylâ
ak saçlı
yeşil fistanlı
mor dağlarda
bir ürkek ceylan

mecnûn
habersiz
av olduğundan
bir tutsak avcı

aşk
ikisi arasında
köprü
gemi azıda
bir küheylan

hasret
nehir gibi
vadilerce akan
mümbit ovalarda
yeşeren acı

/ onu yardan ayıran
bu kalleş yollar mıydı
sahiplenip sevdasını cânân
ağyârdan kollar mıydı
kanatlanıp uçsun diye
bir haber yollar mıydı /

vuslat
ne zaman kaçmaz olursa av
kurulu tuzağından
avcı da vazgeçerse
yakalanmış avından
açılır perde
ufku daraltan
aşığı usandıran
zaman kalkar ardan
ve mekân
olurlayınca
araya perde koyan
avı da
avcıyı da
zamana bağlayan
mekânla kayıtlayan
biri iki yapıp
ikiyi bir yazan

IV

milyarlar arsından
seçip ayıran
kader cımbızı
bir ümit kırıntısı yansır aynama
titretir
inletir
yüreğimdeki gamlı sazı
leylâ leylâ kaldıkça
adresi kayıp diyarlar ikliminde
çırpınıp çırpınıp
kendi ikileminde
mecnûn dahi leylâ olmadıkça
aşılmadıkça
aradaki ben dağı
terk etmez kays’ı
bağrındaki derin sızı

V

yalandır
her ne var alemde
hepten yalandır
neresinden baksan
elde var sevdâ
dünya
döner durur dünya
seçilir dost
ayrılır yabancı
döner dünya
gün gelir
ne han kalır
ne hancı
durur dünya
ancak vuslatla diner
yürekte sancı

İsmail Bozdemir
(Kütahya-16.02.2000)