II
Unut diyorsun...
Ne kadar imkansız şeyler istiyorsun benden.
Yokluğuna alışmak...öyle mi?
Volkanları söndürmek deseydin,
Rüzgarları dindirmek...belki!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
