Elde Var Hiç Şiiri - İsmet Zeren

Elde var hiç demiştin giderken
Ama bende mi suç
Yoksa yanmış yıkılmış bedenimde mi
Taşıyamadım bu sevdayı
O kadar çok sevdim ki seni
O kadar çok özledim ki
Ayrılığın kıskançlıklarla
Büyüdü beslendi
Taşıyamadım bu sevdayı
Üçüncü şahıs oldum kendimle ve bedenimle
Seni senden çok sever oldum
Geceler boyu
Seni sevmekten
Özlemekten kahroldum
Kahrolmanın resmini yaparken
Ellerim titredi yanlızlıklarda
Boşlukları doldurmadı çığlıklarım
O kadar haindi ki
Büyük şehrin sokakları
Ses vermedi yankılar
Kaybolup gittim
Sokak fenerlerinin cılız ışıklarında
Kan tükürdüm
Tütün sürdüm ciğerimdeki yaraya
Gönlümün yazı
Gülümün beyazıydın
Ama elde var hiç dedin
Ve sende bütün suç
Suçumu kabul ediyorum
Şu fani dünyadan bir hiç olarak gidiyorum
Ve bana açmadın gönlünü
Hiç olmazsa insanlara aç diyorum