Elde Var Envanter Şiiri - Bahattin Karagöz

Bir kutlu amaçlı yüce çağrıda,
Varsam varım, yoksam yoğum var benim!
Neş'esini bulmaz, başım ağrıda;
Düğünüm olsa da yuğum var benim!

Bırak anlamasın, alık, bönümüz;
Aydınlığa çıkar elbet önümüz.
Belirlenir güneş ile yönümüz;
Nasıl Batı'm varsa, Doğu'm var benim.

Nefsi imanına tebelleş gibi,
Şirkten zıkkımlanır bir beleş gibi.
Ortalıkta hayat süren leş gibi,
Ölüyü ağlatan sağım var benim.

Kulken takındığı Nemrut'ça gurur,
Şeytanla birlikte hırlar, afkurur.
Susuzsa çiçeğin göğermez, kurur;
Kıraç tarla gibi çoğum var benim! ...

Bu, böyle olacak, size söz, demem!
Eksik anlayana olur söz, demem.
Güzele çirkinden fazla söz demem;
Boğazımda bir kaç boğum var benim.

Dinlesin oğullar, kurtlar balası,
Düşmanlardan gadam, belam alası!
Doğrultun eğriyi, yontun kalası;
Tuz gölünden bile sığım var benim! ...

Aydınlatmak için sen hele bir yan!
Odunu yaşlara çevir, çevir yan!
Işık halesiyle dolsun dört bir yan;
Karayı ak eden çığım var benim!

Koymadım dünyanın dışı, içini;
Hikmet bulmak için dolaştım Çin'i.
Kutsal mabedimde en güzel çini;
Nakış, oya işler tığım var benim.

Gözyaşıından fazla akıtmalı ter,
Kâmil insan en son kendine ister.
Gönlüm bir volkandır, sönmeden tüter;
Kafamın tasıında buğum var benim.

Olta atma balık yoksa derede,
Kulak asılmazsa binler kere de...
Bir sevda uğruna yanmak nerede;
Henüz ham, pişmemiş, çiğim var benim!
.